The Philippines’ [Real] Education System

Mag umpisa tayo kay Ginoong Thomas Edison.

Ayon sa mga libro na “nabasa” natin noong elementary at highschool pa tayo, si Thomas Edison “daw” ang umimbento ng bumbilya. Sa kanya nakatuon ang atensyon natin sa mga pagkakataong uhaw tayo sa kaalaman kung sino ang nakagawa ng napakalaking kontribusyon sa larangan ng teknolohiya. Oo. Maaaring si Thomas Edison nga ang umimbento ng bumbilya. Pero bakit?

Tingnan naman natin si Ginoong Nikola Tesla.

Isa ring imbentor. Sa parehong panahon kung kelan dinidivelop ang light bulb ni Edison, doon rin unti unting umusbong ang libo libong ideya na nasa utak ni Ginoong Tesla.

***

May tatlong bahagi ang mundo. Ang lithosphere, o ang ibabaw at kalaliman ng kalupaan . Ang hydrosphere o ang karagatan. At ang atmosphere. O ang himpapawid.

Mag focus tayo sa atmosphere. O himpapawid.

Nahahati ito sa iba’t ibang layer hanggang sa kalawakan. At isa dito ay ang ionosphere. Na hindi ko alam kung paano tagalugin.

Ang ionosphere ang layer ng himpapawid na matatagpuan walumpung kilometro hanggang anim na raang kilometro kung susukatin mo pataas sa langit mula sa Maynila. At ang buong ionosphere ay binubuo ng mga electronically charged particles na kung tawagin ay mga ions. Electronically charged na kung tawagin ay “ions” na nabuo dahil sa matinding radiation galing sa araw na hindi pa nafifilter ng ozone layer.

Electronically charged. Ibig sabihin. Kuryente. Oo. Punong puno ng kuryente ang ating atmosphere at hindi na kailangan ng power plants para ito’y likhain.

Sa bisa ng matalinong utak ni Ginoong Tesla, at limpak limpak na pondo mula kay J.P. Morgan, isang tower sa Shoreham, New York ang kanilang ipinatayo. At ang purpose ng tower na iyon ay kuhanin ang mga ions o enerhiya galing sa himpapawid upang magamit ng mga nilalang na nasa lupa.

Nang libre.

Nangarap si Ginoong Tesla na magpatayo ng mas maraming towers para mapakinabangan ng tao ang kuryenteng galing sa kalikasan. Nasa unang kabanata pa lamang ng eksperimento ni Ginoong Tesla ang naturang tower nang biglang itigil ni J.P. Morgan ang pagbibigay ng pondo sa kanyang mga ginagawa . Ang libreng enerhiya para sa lahat ay naglahong parang bula. Giniba ang tower. Ang naumpisahan ay hindi natapos at hindi nadevelop. Namatay si Tesla dahil sa sakit at ang kanyang mga pag aaral at mga naisulat ay sinamsam ng gubyerno. Nasayang ang kanyang mga pangarap. At walang nangahas na ipagpatuloy ito. Bakit?

Balik tayo kay Ginoong Edison. Sa tulong ng kuryente galing sa mga power plant na pinapatakbo ng mga fossil fuels, umilaw ang kauna unahang bumbilya na nagbigay liwanag sa libo libong mga pamilya sa America. Isang bumbilya. Ito ang inihain ni Ginoong Edison sa nagugutom na bulsa ni Ginoong J.P. Morgan. Bawat bumbilya ay may kaakibat na halaga. At bawat bumbilya ay nangangahulugan ng “kita”.

Hindi kagaya ng libreng kuryente na prinupose ni Nikola Tesla, mas maraming potensyal na “pera” sa idea ni Edison kaya mas pinili ni J.P. Morgan na pondohan ang factory ng milyon milyong bumbilya.

What’s the point?

Balik tayo sa napakagandang bansang Pilipinas, na nananatili pa ring Third World Country kahit ilang dekada na ang nakalipas simula nang mapatalsik si Marcos. Isa sa napakalaking dahilan ng hindi pag unlad ng bansa ay ang paraan ng pag-iisip ng mga Pilipino.

Isa sa mga problema ay ang mga Pilipino mismo. Ang pag iisip.

Ulet. Ang pag-iisip.

Kung tayo ay bahagyang magbabalik tanaw sa kasaysayan ng pag unlad ng isang tao, kailan ba talaga natin natuklasan ang kakayanan nating mag-isip? Pagkalabas ng bata sa sinapupunan, hindi ka pwedeng umasa na may alam na agad sya. At ang mga unang bagay na matututunan nya ay manggagaling paligid nya, pwedeng sa kanyang mga magulang. O di kaya naman ay sa mga kikilalanin nyang mga magulang kung sakaling ampon sya.

Nasa gitna ako ng makapigil hiningang byahe sa kahabaan ng EDSA simula Makati papuntang Guadalupe. Mukhang baliw sa unang tingin, pero hindi halata kasi naka shades ako. Napukaw ang aking atensyon ng isang batang hindi ko alam kung ilang taon na. Siguro mga four. Umiinom ang bata ng softdrinks. Nakaplastic. Napakarami nyang tanong sa kanyang nanay, pero walang ibang sagot ang kanyang ina kundi “wag kang maingay, kukunin ka ng pulis!”

Uhaw na uhaw sa kaalaman ang kawawang bata dahil hindi kayang saguting ng nanay ang simpleng tanong ng kanyang anak na, “Mama, ano yung mahabang jeep.”

Gusto ko sanang sabihin na, “yun ang MRT, hindi yun jeep. Isa yung tren. Bibigyan kita mamaya ng children’s book tungkol sa mga tren tapos kakain tayo”.

Pero naunahan ako ng “wag kang maingay. Kukunin ka ng pulis!”.

Tumahimik bahagya ang bata pero muli nyang kinalabit ang nanay nya.

“Mama, ubos na ang coke.”

Pero muli syang sinagot ng kanyang nanay. “Sige nak, tapon mo na sa bintana yung plastic. Bababa na tayo.”

Tinapon ng walang malay na bata ang plastic ng coke sa bintana ng jeep. Sinundan ko ng tingin ang plastic na nilipad ng hangin. Nafafalo ako sa noo ko.

Iisang lugar lang ang binabaan namin. Gusto kong bigyan ng uppercut yung nanay ng bata pero naisip kong masasaktan lang ang kamao ko. Nanatiling lumilipad lipad sa mainit na lansangan ng EDSA ang itinapong plastic ng coke. Walang nadagdag na kapakipakinabang na kaalaman sa murang utak ng bata. Dito pa lamang, parang may mali na.

Isang bisita sa website na GetRealPhilippines ang naglahad ng kanyang saloobin. Minsan daw ay nagtanong sya sa kanyang nanay.

“San po ako nanggaling?”

At ang matalinong sagot ng kanyang magulang?

“Galing ka sa pwet!”

Malaki na daw sya nang mapagtanto nyang maraming bata sa Pilipinas ang pinalaki sa maling paraan gaya ng simpleng pagsagot sa kanilang mga simpleng tanong. Lumipat sila sa America at nashock daw sya sa paraan ng pag iisip ng mga tao roon. Buong detalye raw na ipinaliwanag sa kanya lahat ng mga sagot sa tanong nya.

Lubhang napakalayo mula sa sagot na “galing ka sa pwet!”.

Hindi ako naniniwalang lahat ng mga magulang ay gaya ng nanay ng bata sa jeep. Pero naniniwala ako sa katotohanang kulang na kulang sa mahahalagang impormasyon ang kasalukuyang kultura na humuhulma sa mga murang isipan ng mga bata. Madamot ang mga magulang sa mga kapaki pakinabang na ideya na maaari nilang ibahagi sa mga bata. Mas gusto pa nilang pasayawin ang anak nila, pakantahin, pasalihin sa kung anu anong contest katulad ng pasexyhan para sa mga limang taon. Kids edition. Papuntahin sa kung sino sino para humingi ng papasko.

Magulang ang unang huhubog sa isipan ng mga bata, at sa eskwelahan na ang susunod nitong kabanata.

Halina’t sumama tayo sa makabuluhang paglalakbay ng isang bata sa mundo ng kaalaman. Umpisahan natin sa Pre school at elementary. Iisa ang educational system na sinusunod ng lahat ng school. Kto12 ang latest. Correct me if Im wrong.

Tuturuan nila tayong magbasa, bumilang, magsulat. Ika ni Rizal, tayo ang pag asa ng bayan. Pero sa tingin ng gubyerno, isa tayo sa milyon milyong bumbilya na pwedeng magbigay ng kita sa gubyerno. Binigyan tayo ng walang kwentang mga palabas sa tv para maniwala tayong lahat ng masasamang nangyayari sa Pilipinas ay “normal”.

Pero simula Grade 2, marunong na tayong magbasa at dito na mag uumpisang manipulahin ng gubyerno ang utak ng mga bata. Marunong na tayong bumasa at kapansin pansin na ang “Government Property” na nakatatak sa mga libro natin.

Punta tayo sa highschool years natin. Sa panahong ito, medyo kumakalas na tayo sa mga magulang natin. Lahat ng malalaman natin tungkol sa kasaysayan ay ayon sa mga libro nina Zaide o kay Agoncillo. Maraming mahahalagang bagay tungkol sa kasaysayan ang hindi ituturo ng gubyerno sa atin.

At kapag nag uumpisa na tayong maging “adult”, dito na tayo hahainan ng media ng idea na pangit sa Pilipinas kaya kailangang mag abroad ka na lang. Oo. Mas maraming pera sa abroad, kaya imbis na matuto, ang mag abroad at kumita ng maraming pera ang magiging layunin mo sa buhay.

Wala ang layunin ng “pag-aaral”. Papasok ka lamang para magpataas ng marka, hindi para matuto. Mas magcoconcentrate tayo sa pagsasaulo, imbis na umintindi. Pag nagtanong ang teacher ng “is there any questions?”, walang sumasagot.

Nawala na ang tunay na diwa ng edukasyon. Ayaw nilang matuto tayo. Kailangang sumunod tayo sa idinidikta ng pamahalaan. Karamihan ay papasok sa kolehiyo hindi dahil sa sining at pag unawa kundi dahil sa pera. Mag aaral tayo nang mag aaral para maging empleyado. Mag eengineer ka hindi dahil gusto mong paunlarin ang mga istruktura ang Pilipinas, kundi dahil gusto mong mag abroad. Mag na nurse ka hindi dahil gusto mong umangat ang estado ng kalusugan ng Pilipinas, kundi dahil mag abroad. Mag pupulis ka hindi dahil gusto mong pababain ang kriminalidad sa bansa , kundi dahil gusto mo ng kapangyarihan. Mas makapangyarihan mas maganda. Mas marami kang pwedeng gawin. Masama man o mabuti.

Mag ti teacher ka pero kontrolado rin ng gubyerno kung anong mga ituturo mo. Hanga ako sa mga guro. Walang masama sa pagiging guro. Ang sistema ng edukasyon ang may problema. Siguro panahon na para taasan ang grade sa Values Education dahil kulang na kulang na tayo sa pagpapahalaga.

Naniniwala akong malaking bahagi pa rin ng populasyon ang may natitira pang pagpapahalaga sa mga ginagawa nila. Marami sa atin ang magagaling pero umaalis sila ng bansa dahil wala silang mapapala sa Pilipinas. Nakakalungkot isipin na marami pa rin ang hindi man lang nakaranas magsuot ng uniform o pam PE. Marami pa rin ang nagtatrabaho na pagkatapos ng highschool, at marami pa rin ang ok na sa TESDA, para magkaroon man lamang ng konting bala para makipaglaban sa hagupit ng katotohanan. Malamig ang luha ng inang bayan.

Tulad ni Ginoong Tesla, napakaraming matatalinong idea ang hindi napapahalagahan ng gubyerno dahil babagsak ang negosyo ng mga pulitiko. “Tao” mismo ang ginagawang produkto ng gubyerno para iangkat sa ibang bansa. Hindi natin napapansin na bawat graduates ay mga “potential finished products” ng gubyero na nakahanda nang ilagay sa package papunta sa ibang bansa. Mas nagko concentrate ang gubyerno na magpadala nang magpadala ng mga manggagawa sa abroad kesa gumawa ng trabaho dito mismo sa Pilipinas.

At dahil mahal ang palitan ng dolyar at piso, mura para sa ibang bansa ang bayad nila sa mga OFW, samantalang malaki na para sa atin ang katumbas nito. Maraming bansa ang nakikinabang sa murang labor galing sa atin. Uunlad ang ibang bansa pero hindi ang Pilipinas. Patuloy na sasabihin ng simbahan na ok lamang na magparami kayo nang magparami sapagkat pagkakakitaan ka ng gubyerno balang araw.

Wala na ang good intentions ni Ginoong Tesla. Mas nananaig ang business sense ni Edison. Ganyan ang takbo ng mundo ngayon. Ika nga ni Bob Ong, mahina ka pa nung nag umpisa kang mag aral, pero mahina ka na pagkatapos mong magretiro. Ganyan tayo eh. Simula umaga, gising na tayo bago pa man magumpisang umikot ang gulong ng ekonomiya. Hindi tayo binibigyan ng pagkakataong matuto dahil ang tanging purpose natin ay magtrabaho.

Pinag aral ka ng mga magulang mo para balang araw, “makatulong ka sa kanila”.

At malamang na kaya mo pag aarilin ang mga magiging anak mo ay para “makatulong sila sayo”.

At hindi matatapos ang paulit ulit na nangyayaring ito dahil habang parami nang parami ang iskwater, parami din nang parami ang mga condominium na walang laman at malalawak na golf courses na wala namang ibang pakinabang kundi ang……oops, wala akong maisip na pakinabang ng golf courses. Sorry.

Amininin na natin. Marami tayong alam. Pero hindi natin naiintindihan. Marami tayong natututunan sa school, pero kulang. Kulang tayo sa pag intindi at pagtatanong. Oo na lang. Basta makagraduate. At marami ring mga bagay ang hinding hindi ituturo sayo ng eskwelahan. Sabi ng mga Kastila, walang karapatan ang mga Indyo na matuto dahil wala silang ibang dapat gawin kuni ang sumunod at magbayad. Tumingin ka sa paligid mo ngayon. Sa tingin mo ba malaya ka, o isa ka lang sa milyon milyong bumbilya mula sa malaking pabrika ng pesteng oligarkiya.

Kailangan nating malaman ang mga nangyayari. Ang “tunay” na nangyayari. At kung mas mahalaga sayo ang magselfie at manood ng walang kwentang mga palabas sa TV, well, mag isip isip ka.

“ Don’t just teach your children to read…
Teach them to question what they
read.
Teach them to question
everything.”
-George Carlin